Kalkdeeg
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Kalkdeeg, ook wel putkalk genoemd, is gebluste kalk (calciumhydroxide) die langdurig met een overmaat aan water is gerijpt.
Omschrijving
Kalkdeeg ontstaat door ongebluste kalk (calciumoxide), geproduceerd uit gebrande kalksteen, nat te blussen met water. Dit proces resulteert in calciumhydroxide, dat na een rijpingsperiode van minimaal drie maanden een soepel en pasteus deeg vormt. De lange rijping, soms wel zes maanden of langer, verhoogt de kwaliteit en bruikbaarheid van het kalkdeeg voor hoogwaardige toepassingen. Het wordt traditioneel gebruikt als natuurlijk bindmiddel in verschillende bouwtoepassingen.
Toepassingen
Kalkdeeg wordt breed toegepast in de bouw. Het dient als bindmiddel in metselmortel en pleisterwerk, waaronder wit en blauw pleisterwerk en als ondergrond voor behang. Ook wordt het gebruikt in raaplagen en sierafwerkingen. Vanwege de fijne structuur en het vermogen om water vast te houden, is het uitermate geschikt voor pleister- en stucwerk, inclusief fresco-ondergronden. Daarnaast kan kalkdeeg dienen als primer voor het verstevigen van verzande oppervlakken of als eerste afwerking op verse kalkpleisters. Het is ook een grondstof voor schuurkalk en kalkmortel.
Eigenschappen en Verharding
Kalkdeeg bevat geen chemische hulpstoffen en staat bekend om zijn soepele en gemakkelijk verwerkbare consistentie. Het is oppervlaktespanning arm, wat helpt bij het opvangen van spanningen door krimp in pleisterwerk. De verharding van kalkdeeg vindt plaats door carbonisatie: het neemt kooldioxide (CO2) uit de lucht op, waardoor het terug verandert in calciumcarbonaat (versteende kalk). Dit natuurlijke proces draagt bij aan een duurzaam en versteend product. Gerijpt kalkdeeg kan hygroscopische en thermische belasting goed opvangen en is, mits vorstvrij bewaard, onbeperkt houdbaar waarbij de kwaliteit met opslag zelfs toeneemt.
Vergelijkbare termen
Kalkmortel
Gebruikte bronnen: