Hardheid
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Hardheid is een materiaaleigenschap die de weerstand tegen permanente vervorming, zoals indrukking, krassen of slijtage, beschrijft.
Omschrijving
In de bouwkunde is hardheid een belangrijke factor bij de keuze van materialen. Materialen met een hoge hardheid, zoals bepaalde steensoorten of metaal, worden vaak toegepast in constructies waar duurzaamheid en weerstand tegen mechanische belasting vereist zijn. Denk hierbij aan vloeren, gevels of constructieve elementen. De hardheid van een materiaal kan invloed hebben op de bewerkbaarheid en het onderhoud ervan. Zachtere materialen zijn bijvoorbeeld eenvoudiger te bewerken, maar ook gevoeliger voor beschadiging.
Meetmethoden en schalen
De hardheid van materialen kan op verschillende manieren worden gemeten met behulp van diverse schalen en methoden. Enkele bekende methoden zijn de hardheidsschaal van Mohs, die de krasbestendigheid van mineralen vergelijkt aan de hand van 10 referentiemineralen, en de methoden van Brinell, Vickers en Rockwell, die de hardheid bepalen op basis van de grootte of diepte van een indrukking veroorzaakt door een indringlichaam onder een bepaalde kracht. De keuze van de meetmethode hangt af van het type materiaal en de toepassing.
Hardheid van bouwmaterialen
Verschillende bouwmaterialen kennen variërende hardheden. Uitgehard beton heeft bijvoorbeeld een hardheid die kan variëren. Natuursteen, zoals harde kalksteen, wordt vanwege de hardheid soms als toeslagmateriaal in beton gebruikt. Hout heeft, afhankelijk van de soort, een specifieke hardheid, die onder andere met de Janka-hardheidstest kan worden bepaald. Ook kunststoffen, zoals thermoharders, staan bekend om hun hardheid en weerstand tegen krassen. Bij metalen zoals zink wordt de hardheid vaak uitgedrukt in Vickers hardheid (HV).
Vergelijkbare termen
Sterkte
Gebruikte bronnen: