Groef-en-tongverbinding
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een groef-en-tongverbinding is een methode om twee delen, meestal van hout, over de lengte met elkaar te verbinden doordat een uitstekende rand (tong of messing) van het ene deel past in een uitsparing (groef) van het andere deel.
Omschrijving
De groef-en-tongverbinding, ook bekend als messing-en-groefverbinding, mes en groef, tand en groef, of veer en groef, wordt veel toegepast in de bouw en houtbewerking, met name voor het verbinden van planken in vloeren, wanden en plafonds. De tong wordt over de volle lengte aan de smalle kant van een plank gefreesd, terwijl aan de andere kant over de volle lengte een groef wordt gemaakt. Wanneer de delen in elkaar worden geschoven, ontstaat een strakke en stabiele verbinding. Deze verbinding zorgt voor een naadloze afwerking en verhoogt de stabiliteit van de constructie. Naast een vaste tong en groef kan de verbinding ook tot stand komen met een losse veer, waarbij beide delen een groef hebben en een aparte veer als verbinding dient. Nauwkeurigheid bij het vervaardigen van de groef en tong is belangrijk voor een goede pasvorm. Hoewel de verbinding op zichzelf stabiel is, kunnen voor extra stevigheid lijm, spijkers of schroeven worden gebruikt.
Vergelijkbare termen
Mes-en-groefverbinding
Gebruikte bronnen: