Entablature
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een entablature is in de klassieke architectuur het horizontale hoofdgestel dat rust op de zuilen, bestaande uit architraaf, fries en kroonlijst.
Omschrijving
De entablature vormt de bovenste horizontale afsluiting van een zuilenrij in gebouwen uit de klassieke oudheid, zoals Griekse en Romeinse tempels. Dit bouwonderdeel draagt niet alleen bij aan de visuele uitstraling, maar heeft ook een constructieve functie door de bovenliggende delen van het gebouw te ondersteunen. De samenstelling van de entablature, met de specifieke vormgeving van architraaf, fries en kroonlijst, is kenmerkend voor de verschillende klassieke ordes (Dorisch, Ionisch, Korinthisch).
Vergelijkbare termen
Architraaf
Gebruikte bronnen: