Dakrandbeveiliging
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Dakrandbeveiliging is een collectieve veiligheidsvoorziening die langs de rand van een dak wordt geplaatst om valgevaar te voorkomen bij werkzaamheden op hoogte.
Omschrijving
Dakrandbeveiliging is een essentieel onderdeel van arbeidsveiligheid, met name bij werkzaamheden op daken. Het doel is het beschermen van personen tegen vallen van hoogte. Volgens de Nederlandse wet- en regelgeving, zoals de Arbowet en het Arbobesluit, zijn werkgevers verplicht adequate maatregelen te treffen om valgevaar te voorkomen of te beperken. Dit geldt in ieder geval bij werken op een hoogte van 2,50 meter of meer, of bij werk boven ondergronden met extra risico's (zoals water of verkeerswegen). Dakrandbeveiliging valt onder de categorie collectieve beschermingsmaatregelen, die volgens de arbeidshygiënische strategie de voorkeur hebben boven individuele maatregelen bij regelmatig werken op hoogte. Het zorgt voor een veilige toegang tot de werkplek, ook voor personen die niet specifiek zijn opgeleid voor werken op hoogte.
Soorten en toepassingen
Dakrandbeveiliging is verkrijgbaar in verschillende uitvoeringen, afhankelijk van het type dak en de duur van de werkzaamheden. Er bestaat permanente en tijdelijke dakrandbeveiliging. Tijdelijke systemen, zoals vrij opgelegde hekwerken met ballastblokken, zijn vaak eenvoudig te plaatsen en te verwijderen zonder het dak te doorboren. Permanente systemen worden vast aan de constructie bevestigd. De systemen kunnen worden toegepast op zowel platte als hellende daken. Naast hekwerken kunnen ook andere voorzieningen, zoals looppaden, ankerpunten, ladders en veiligheidsborden, onder de noemer dakrandbeveiliging vallen. De systemen moeten voldoen aan relevante normen en wetgeving, zoals NEN 13374 en Arbobesluit Artikel 3.16.
Vergelijkbare termen
Valbeveiliging
Gebruikte bronnen: