Burchtheuvel
Definitie
Een burchtheuvel is een kunstmatig opgeworpen heuvel waarop in de middeleeuwen een versterking of kasteel werd gebouwd, vaak om strategische of defensieve redenen.
Omschrijving
Een burchtheuvel, ook wel motte genoemd, is een kenmerkend element uit de middeleeuwse architectuur en verdedigingsbouw. Deze heuvels werden handmatig opgeworpen met aarde en soms versterkt met houten palissades of stenen muren. De hoogte en omvang van de heuvel varieerden, maar ze waren vaak zo ontworpen dat ze een goed uitzicht boden over de omgeving, wat cruciaal was voor verdediging.Bovenop de heuvel werd meestal een houten of stenen toren gebouwd, die diende als woning voor de heer en als laatste toevluchtsoord bij aanvallen. Rondom de heuvel lag vaak een gracht of palissade voor extra bescherming. Burchtheuvels werden vooral gebruikt tussen de 10e en 12e eeuw in Europa en zijn een voorloper van de latere stenen kastelen.Hoewel veel burchtheuvels in de loop der tijd zijn verdwenen of afgevlakt, zijn er nog enkele goed bewaard gebleven, zoals de Motte van Breda in Nederland. Deze sites zijn van groot historisch en archeologisch belang, omdat ze inzicht geven in de middeleeuwse verdedigingsstrategieën en leefomstandigheden.
Vergelijkbare termen
Motte