Bemiddelingsloon
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een bemiddelingsloon is de vergoeding die een bemiddelaar ontvangt voor het succesvol tot stand brengen van een overeenkomst tussen twee partijen, bijvoorbeeld bij de aan- of verkoop van onroerend goed of het sluiten van andere overeenkomsten zoals verzekeringen of leningen.
Omschrijving
Bemiddelingsloon, ook wel courtage genoemd, is een vergoeding voor de diensten van een tussenpersoon die partijen bij elkaar brengt om een overeenkomst te sluiten. Dit is gebruikelijk in diverse sectoren, waaronder de vastgoedmarkt. De hoogte van het bemiddelingsloon kan variëren en wordt vaak vastgelegd in een bemiddelingsovereenkomst. Transparantie over de vergoeding en eventuele bijkomende kosten is hierbij essentieel. Wettelijke regels kunnen eisen stellen aan de transparantie van de loonbepaling, met name wanneer een bemiddelaar meerdere partijen dient en een eigen belang heeft, zoals een fee per transactie.
Toepassing en voorwaarden
In de praktijk komt bemiddelingsloon voor bij diverse soorten bemiddelingsovereenkomsten. Bij de verkoop van onroerend goed door een notaris is het bemiddelingsloon bijvoorbeeld vrij overeen te komen met de eigenaar, met een maximum van 2% van de verkoopprijs, exclusief kosten en voorschotten. De notaris mag alleen loon aanrekenen als er een schriftelijke opdracht is en de verkoop via zijn tussenkomst tot stand komt. Bij verhuur kan het bemiddelingsloon soms gelijk zijn aan één maand huur, hoewel de feitelijk verrichte werkzaamheden hiervoor soms gering kunnen zijn. Transparantie over de vergoeding is wettelijk vereist, zeker als de bemiddelaar meerdere partijen dient en een eigen belang heeft. Het verzwijgen van wie het loon feitelijk betaalt (bijvoorbeeld door het door te berekenen aan een andere partij) kan ertoe leiden dat de bemiddelaar zijn recht op loon verliest.
Gebruikte bronnen: