Anti-resonantiewapening
Definitie
Anti-resonantiewapening is een specifieke wapeningstechniek die wordt toegepast om trillingen en resonantieverschijnselen in betonnen constructies te verminderen of te voorkomen.
Omschrijving
Anti-resonantiewapening wordt vooral gebruikt in constructies die gevoelig zijn voor trillingen, zoals bruggen, viaducten en hoge gebouwen. De techniek richt zich op het verhogen van de stijfheid en demping van de constructie om ongewenste trillingen te beperken. Dit wordt bereikt door het toepassen van extra wapening in kritieke zones, zoals langs overspanningen of bij verbindingen tussen constructieonderdelen.De wapening bestaat vaak uit staven of matten van staal die strategisch zijn geplaatst om de natuurlijke frequentie van de constructie te veranderen, waardoor resonantie met externe trillingsbronnen wordt voorkomen. Dit is vooral belangrijk bij constructies die worden blootgesteld aan dynamische belastingen, zoals verkeer, wind of seismische activiteit.In de praktijk wordt anti-resonantiewapening vaak gecombineerd met andere technieken, zoals dempers of isolatoren, om een optimaal resultaat te bereiken. Onderhoud is meestal beperkt, maar regelmatige inspecties zijn nodig om scheuren of corrosie in de wapening te detecteren. Een bekend voorbeeld van toepassing is bij spoorbruggen, waar treinverkeer frequente trillingen veroorzaakt.
Vergelijkbare termen
Trillingsdemping