Werkhuis
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een werkhuis is een gebouw of ruimte die binnen het Besluit bouwwerken leefomgeving (Bbl) doorgaans valt onder de gebruiksfunctie 'industriefunctie', bestemd voor het bedrijfsmatig bewerken of opslaan van materialen en goederen of voor bedrijfsmatige agrarische doeleinden.
Omschrijving
De term 'werkhuis' wordt in de bouw gebruikt om een bouwwerk of deel daarvan aan te duiden waar productieve werkzaamheden plaatsvinden. Volgens het Besluit bouwwerken leefomgeving (Bbl) valt een dergelijke ruimte vaak onder de 'industriefunctie'. Dit omvat ruimten waar materialen en goederen bedrijfsmatig worden bewerkt of opgeslagen, evenals ruimten voor bedrijfsmatige agrarische doeleinden. Voorbeelden hiervan zijn werkplaatsen, magazijnen, opslagruimtes, archiefruimtes, stallen en kassen. Een lichte industriefunctie is een subcategorie waarbij het verblijf van personen een ondergeschikte rol speelt. Een werkhuis kan een zelfstandig gebouw zijn of onderdeel van een groter complex. Het is een functionele ruimte die specifiek is ingericht met de benodigde middelen voor de uit te voeren werkzaamheden, zoals gereedschappen, machines en werkbanken.
Context en Toepassing
Binnen de bouw kan een werkhuis variëren van een tijdelijke werkplaats op een bouwplaats tot een permanent bijgebouw voor specifieke ambachtelijke of industriële activiteiten. Het kan bijvoorbeeld een houtskeletbouw werkhuis zijn dat dient als garage of werkplaats. Ook een atelier of een garage bij een woning kunnen als nevengebruiksfunctie onder de 'industriefunctie' vallen, mits ze ten dienste staan van de hoofdgebruiksfunctie (bijvoorbeeld wonen). De specifieke eisen waaraan een werkhuis moet voldoen, zoals constructieve veiligheid en brandveiligheid, zijn afhankelijk van de omvang en het beoogde gebruik en worden gereguleerd door het Besluit bouwwerken leefomgeving.
Vergelijkbare termen
Werkplaats
Gebruikte bronnen: