Waterbouwbeton
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Beton dat specifiek is samengesteld en verwerkt voor toepassingen in waterbouwkundige constructies, rekening houdend met de specifieke omgevingsomstandigheden van waterrijke milieus.
Omschrijving
Beton bestemd voor waterbouwprojecten, zoals constructies in contact met zoet, zout of brak water, vereist duurzaamheid en weerstand tegen specifieke belastingen zoals waterdruk, vorst-dooiwisselingen en potentieel schadelijke stoffen. De samenstelling van het beton is hierop aangepast om eigenschappen te verkrijgen die geschikt zijn voor deze uitdagende omstandigheden.
Samenstelling
Beton is samengesteld uit water, zand, grind en bindmiddelen. Voor beton in waterbouw worden vaak bindmiddelen zoals CEM III, vliegas en hoogovenslakken gebruikt. De verhouding tussen water en cement, de water-cementfactor, is van invloed op de sterkte en dichtheid van het uitgeharde beton; meer water kan leiden tot meer poriën, wat de sterkte kan beïnvloeden.
Toepassingen en Normen
Beton wordt toegepast in diverse waterbouwkundige werken. Voorbeelden hiervan zijn onderdelen van stormvloedkeringen en dijkversterkingen. Specifieke betonproducten die in de natte waterbouw worden gebruikt, zoals zetstenen, dienen te voldoen aan daarvoor bestemde normen en richtlijnen, waaronder BRL 9080, NEN 7024-1 en NEN 7024-3. Deze normen stellen eisen aan onder andere de volumieke massa en de gebruikscategorie van de zetstenen, bijvoorbeeld voor gebruik op primaire waterkeringen. Zand en grind bestemd voor beton, ook voor waterbouw, moeten voldoen aan specifieke kwaliteitseisen vastgelegd in normbladen zoals NEN 3542.
Vergelijkbare termen
Hoogsterktebeton
Gebruikte bronnen: