Warmtegeleidbaarheid
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Warmtegeleidbaarheid, ook bekend als thermische geleidbaarheid of lambdawaarde (λ), is een materiaalconstante die aangeeft hoe goed een materiaal warmte transporteert.
Omschrijving
De warmtegeleidbaarheid wordt uitgedrukt in watt per meter per kelvin (W/m·K). Een lage lambdawaarde betekent dat een materiaal warmte slecht geleidt en dus goed isoleert. Materialen met een hoge lambdawaarde, zoals metalen, geleiden warmte juist goed. In de bouw is deze eigenschap cruciaal bij de selectie van materialen voor diverse toepassingen, zoals isolatie voor energiezuinige gebouwen. De warmtegeleidbaarheid van een materiaal kan worden beïnvloed door factoren zoals dichtheid, vochtigheid en temperatuur. Voor in situ gevormde materialen, die op de bouwplaats worden samengesteld, wordt de warmtegeleidbaarheid bepaald volgens specifieke richtlijnen.
Toepassing in de bouw
De warmtegeleidbaarheid (λ-waarde) is een sleutelbegrip in de bouw, met name voor isolatiematerialen. Hoe lager de λ-waarde, hoe beter het materiaal isoleert. Isolatiematerialen hebben doorgaans een λ-waarde van maximaal 0,20 W/mK. Voorbeelden van isolatiematerialen met lage lambdawaarden zijn polystyreenschuim (EPS, XPS), minerale wol (glaswol, steenwol), en PIR. Naast de warmtegeleidbaarheid van individuele materialen, speelt ook de warmteweerstand (R-waarde) van een constructie een belangrijke rol bij thermische isolatie. De R-waarde is afhankelijk van zowel de λ-waarde als de dikte van het materiaal. Bij de dimensionering van systemen zoals vloerverwarming is een goede warmtegeleiding van de vloer, bijvoorbeeld door een cementdekvloer, juist gewenst voor een gelijkmatige warmteverdeling.
Vergelijkbare termen
Thermische weerstand
Gebruikte bronnen: