Warmteaccumulatie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Warmteaccumulatie is het vermogen van een materiaal of constructie om warmte op te slaan en deze op een later moment weer af te geven, wat bijdraagt aan een stabieler binnenklimaat en energiebesparing.
Omschrijving
Warmteaccumulatie, ook wel thermische massa genoemd, is een belangrijk aspect in de bouwkunde. Het proces omvat het langzaam opnemen van thermische energie uit een warmtebron, zoals zoninstraling of verwarmingssystemen, en deze energie vervolgens geleidelijk weer afstaan aan de omgeving wanneer de temperatuur daalt. Materialen met een hoge dichtheid en soortelijke warmte, zoals beton, baksteen, en leem, hebben doorgaans een goed warmteaccumulerend vermogen. Dit vermogen helpt temperatuurschommelingen in gebouwen te dempen, waardoor het comfort toeneemt en de behoefte aan actieve verwarming of koeling afneemt. De effectiviteit van warmteaccumulatie wordt beïnvloed door de soortelijke warmte, de dichtheid, de dikte van het materiaal en de warmtegeleidingscoëfficiënt.
Toepassingen en Materialen
Warmteaccumulatie wordt toegepast in diverse bouwdelen en systemen. Een bekend voorbeeld is betonkernactivering, waarbij leidingen door betonconstructies lopen om deze te verwarmen of koelen en zo de accumulatie te benutten voor een stabiel binnenklimaat. Ook massieve muren en vloeren van materialen zoals beton, baksteen en leem dragen bij aan warmteaccumulatie. Zelfs water kan, met een hoge warmtecapaciteit, worden ingezet voor warmteopslag, bijvoorbeeld in boilers of speciale buffersystemen. Daarnaast zijn er innovatieve materialen zoals faseveranderingsmaterialen (PCM's) die warmte opslaan en afgeven door van fase te veranderen.
Vergelijkbare termen
Warmteopslag
Gebruikte bronnen: