Wapeningspunt
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een 'wapeningspunt' is geen standaard bouwkundige term, maar verwijst in algemene zin naar een locatie binnen een betonconstructie waar wapening wordt toegepast om trekkrachten, en soms schuifspanningen, op te vangen en zo de constructie te versterken.
Omschrijving
Beton heeft een hoge druksterkte, maar een relatief lage treksterkte. Om deze beperking te compenseren en scheurvorming te voorkomen of te beperken, wordt op plaatsen waar trekspanningen optreden wapening aangebracht. Deze wapening bestaat meestal uit stalen staven, netten of korven. De plaatsing van de wapening is cruciaal en wordt bepaald door constructieberekeningen die rekening houden met de verwachte belastingen en de optredende spanningen, zoals buiging en dwarskracht. Wapeningspunten bevinden zich typisch in elementen zoals balken, vloeren en kolommen, waar buig- en schuifspanningen aanwezig zijn. De hoeveelheid, diameter en positionering van de wapening zijn hierbij essentieel voor de sterkte en duurzaamheid van de constructie. Ook de betondekking, de afstand tussen de wapening en het betonoppervlak, is belangrijk om corrosie van het staal te voorkomen.
Wapening in de praktijk
Wapening wordt aangebracht in de delen van een constructie waar trekspanningen optreden. Bij een balk die op twee punten rust en in het midden belast wordt, ontstaan trekspanningen aan de onderzijde. Hier wordt de wapening dan ook voornamelijk geplaatst. Bij opleggingen van balken kunnen schuine trekkrachten (dwarskracht) optreden, waarvoor aanvullende wapening in de vorm van beugels nodig kan zijn. De benodigde wapening wordt gedetailleerd in buigstaten, overzichten met alle specificaties zoals aantallen en diameters. Vooraf vervaardigde wapeningskorven of -netten versnellen het proces op de bouwplaats. Correcte plaatsing en voldoende betondekking zijn essentieel om corrosie van het staal te voorkomen en de levensduur van de betonconstructie te waarborgen.
Vergelijkbare termen
wapening
Gebruikte bronnen: