Wapeningsbeton
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Wapeningsbeton, beter bekend als gewapend beton, is een composietmateriaal van beton en wapeningsstaal, waarbij het staal de trekkrachten opvangt en het beton de drukkrachten.
Omschrijving
Beton heeft van nature een hoge druksterkte, maar is zwak bij trekkrachten. Om deze beperking op te heffen en het materiaal geschikt te maken voor dragende constructies, wordt staal toegevoegd als wapening. Deze wapening bestaat meestal uit stalen staven of netten die in het beton worden geplaatst voordat het uithardt. Door deze combinatie ontstaat een materiaal dat zowel druk- als trekkrachten aankan, waardoor scheurvorming wordt voorkomen of beperkt. De wapening wordt omgeven door het beton, wat het staal beschermt tegen corrosie.
Samenstelling en Toepassing
Gewapend beton bestaat doorgaans uit cement, water, toeslagmaterialen zoals zand en grind, en stalen wapeningsstaven of -netten. Soms worden ook glas- of kunststofvezels toegevoegd. Dit composietmateriaal wordt breed toegepast in de bouw- en infrastructuursector voor constructies die zowel druk- als trekkrachten moeten weerstaan. Voorbeelden zijn funderingen, vloeren, wanden, kolommen, balken, bruggen en tunnels. De exacte hoeveelheid en plaatsing van de wapening wordt bepaald door een ingenieur en is afhankelijk van de verwachte belastingen en de specifieke toepassing.
Historische Context
De ontwikkeling van gewapend beton begon halverwege de 19e eeuw. Pioniers zoals Joseph-Louis Lambot en Joseph Monier leverden belangrijke bijdragen. Lambot bouwde in 1848 een van de eerste constructies van gewapend cement, een boot. Monier verkreeg in 1867 een patent op cementwapening en gebruikte dit voor onder andere bloembakken, balken en vloeren. De theoretische basis werd later verder ontwikkeld, wat leidde tot de huidige bouwnormen.
Gebruikte bronnen: