Voet
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
In de bouwkunde is een voet het onderste deel van een constructie, zoals een muur, dak (dakvoet), gevel (pui) of fundering, dat direct in contact staat met de ondergrond of dient als basis.
Omschrijving
De term 'voet' wordt in de bouwkunde breed toegepast om het laagste gedeelte van diverse bouwdelen aan te duiden. Bij funderingen op staal verwijst 'voet' specifiek naar een verbrede onderkant die nodig is om de belasting van de constructie over een groter oppervlak te verdelen, vooral wanneer de druk groter is dan het draagvermogen van de ondergrond. Dit helpt verzakking te voorkomen en vergroot de stabiliteit. Ook bij elementen zoals bouwhekken wordt de term gebruikt voor de zware blokken (vaak van beton of kunststof) waarin de staanders van het hek worden geplaatst om stabiliteit te bieden. Een gevelplint, die aan de onderkant van een gebouw zit, wordt soms ook aangeduid als 'voet' van de gevel en beschermt tegen opspattend water en vuil.
Voet bij fundering op staal
Bij funderingen op staal, waar een gebouw direct op een draagkrachtige zand- of mergellaag rust, is de 'voet' vaak een essentieel onderdeel. Deze verbrede voet van gewapend beton, strokenfundering of plaatfundering zorgt ervoor dat de druk van de bovenliggende constructie effectief wordt gespreid over de draagkrachtige ondergrond.
Overige toepassingen van 'voet'
Naast funderingen wordt de term 'voet' ook gebruikt voor onderdelen als de dakvoet (het onderste deel van een dak), de voet van een pilaar of zuil (basis), of de gevelplint (de onderkant van een gevel). Bij tijdelijke constructies zoals bouwhekken worden zware 'bouwhekvoeten' gebruikt, meestal van beton of kunststof, waarin de palen van het hek worden geplaatst voor stabiliteit.
Vergelijkbare termen
Fundering
Gebruikte bronnen: