Vloeispanning
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Vloeispanning, ook wel vloeigrens genoemd, is de spanning waarbij een materiaal begint met plastisch vervormen en niet meer volledig terugkeert naar zijn oorspronkelijke vorm na het wegnemen van de belasting.
Omschrijving
De vloeispanning is een cruciale materiaaleigenschap in de bouwkunde, die aangeeft bij welke spanning een materiaal overgaat van elastische naar plastische vervorming. Elastische vervorming is tijdelijk; het materiaal veert terug. Plastische vervorming is blijvend. Het kennen van de vloeispanning is essentieel voor constructief ontwerp, omdat het de grens aangeeft waarbij permanente schade optreedt.
Verschil met elasticiteitsgrens en treksterkte
De vloeigrens markeert het punt waar plastische vervorming begint. De elasticiteitsgrens is het punt tot waar de vervorming volledig elastisch is. In de praktijk worden vloeigrens en elasticiteitsgrens vaak dicht bij elkaar gelegen of als hetzelfde beschouwd. De treksterkte is de maximale spanning die een materiaal kan weerstaan voordat het breekt. De vloeigrens is lager dan de treksterkte en belangrijker voor statische constructies, omdat na de vloeigrens al onbruikbare vervorming optreedt.
Vloeigrens in de praktijk
In de werktuigbouwkunde en bouwkunde wordt de sterkte van een materiaal vaak gekarakteriseerd door de rekgrens, met name de 0,2%-rekgrens (Rp 0,2). Dit punt wordt gebruikt wanneer de overgang van elastische naar plastische vervorming niet duidelijk is in het spanning-rekdiagram, zoals bij sommige staalsoorten. Het geeft de spanning aan waarbij 0,2% blijvende rek optreedt. De vloeispanning van constructiestaal wordt vaak direct in de staalsoortaanduiding vermeld, zoals bij S355 staal, wat duidt op een vloeigrens van 355 N/mm².
Vergelijkbare termen
Vloeigrens
Gebruikte bronnen: