Vlakdak
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een vlakdak, ook wel plat dak genoemd, is een dakconstructie met een minimale helling, voornamelijk bedoeld voor de afvoer van hemelwater.
Omschrijving
Een vlakdak kenmerkt zich door een nagenoeg horizontaal oppervlak, in tegenstelling tot een hellend dak dat een duidelijke schuinte heeft. Het is essentieel dat een vlakdak een lichte helling (afschot) heeft, meestal minimaal 1,5%, om ervoor te zorgen dat regenwater goed kan wegstromen naar de afvoeren. Zonder voldoende afschot kan water op het dak blijven staan, wat kan leiden tot problemen zoals lekkages, schimmel en schade aan de dakconstructie. Vlakke daken worden toegepast op diverse gebouwen, waaronder woningen, garages en bedrijfspanden.
Materialen en opbouw
De dakbedekking van een vlakdak bestaat vaak uit materialen zoals bitumen, EPDM (synthetisch rubber) of PVC (kunststof). Naast de waterkerende laag is ook isolatie een belangrijk onderdeel van de dakopbouw van een vlakdak. Afhankelijk van de plaatsing van de isolatie ten opzichte van de dakvloer en waterkerende laag, spreekt men van een warm dak, omgekeerd warm dak of koud dak. Een dampremmende laag kan nodig zijn om dampdiffusie vanuit de woning te voorkomen.
Toepassingen
Vlakke daken bieden diverse gebruiksmogelijkheden. Ze kunnen dienen als basis voor een dakterras of daktuin, mits de constructie hiervoor geschikt is. Ook worden vlakke daken gebruikt voor het plaatsen van dakopbouwen om extra woon- of opslagruimte te creëren. Daarnaast zijn ze geschikt voor de installatie van lichtkoepels of lichtstraten om daglicht in het gebouw te brengen.
Vergelijkbare termen
Plat dak
Gebruikte bronnen: