Verstevigingswand
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een verstevigingswand, ook bekend als stabiliteitswand of verstijvingswand, is een constructief element dat is ontworpen om de stijfheid en stabiliteit van een gebouw of constructie te waarborgen tegen horizontale krachten, zoals windbelasting en seismische activiteit.
Omschrijving
Verstevigingswanden zijn essentieel voor de structurele integriteit van een constructie. Ze fungeren als 'ankers' die voorkomen dat een gebouw gaat neigen, omvalt, wegzakt of instort onder invloed van laterale belastingen. Deze wanden verbinden verschillende bouwdelen, zoals vloeren, met elkaar, waardoor een geheel ontstaat dat krachten kan afleiden naar de fundering (schijfwerking). Ze hebben een vergelijkbare functie als de stijve kernen (bijvoorbeeld rond liftkokers of trappenhuizen) of windverbanden in hogere gebouwen.
Toepassingen en materialen
Verstevigingswanden worden breed toegepast in diverse bouwtypen, waaronder skeletbouw, hoogbouw, grote commerciële gebouwen en bij constructies die zware externe krachten moeten opvangen. Ze worden ook gebruikt in gietbouw en kunnen functioneren als verbinding tussen oud- en nieuwbouwdelen. Daarnaast worden ze toegepast bij civiele werken, zoals het verstevigen van brugpijlers of als tijdelijke grondkering (soilmixwanden).
Materialen variëren afhankelijk van de toepassing en constructie. Veelvoorkomend zijn massieve wanden van beton, metselwerk of staal. Bij houtconstructies kan plaatmateriaal voor de benodigde stijfheid zorgen. Ook specifieke panelen, zoals verstevigingspanelen achter voorzetwanden, dienen om de lokale stijfheid en draagkracht te verhogen, bijvoorbeeld voor het bevestigen van sanitair of schermen.
Vergelijkbare termen
Stabiliteitswand
Gebruikte bronnen: