Verbinding
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een verbinding in de bouwkunde is een constructieonderdeel of techniek die wordt toegepast om verschillende bouwelementen of constructiedelen aan elkaar te bevestigen, teneinde een stabiele structuur te verkrijgen.
Omschrijving
Het kiezen van de juiste verbinding hangt af van diverse factoren, waaronder de te verbinden materialen, de krachten die erop werken en de gewenste eigenschappen van de constructie. Verbindingen kunnen vast zijn, wat betekent dat ze niet zonder schade losgemaakt kunnen worden, zoals bij lassen, solderen, of lijmen. Er zijn ook losneembare verbindingen, die eenvoudig gedemonteerd en eventueel weer gemonteerd kunnen worden, zoals bout-moerverbindingen, of verbindingen met schroeven of klinknagels. Daarnaast bestaan er vormverbindingen, waarbij de vorm van de elementen zelf zorgt voor de koppeling, en voorwerpverbindingen, waarbij een extern voorwerp (zoals een bout of nietje) de verbinding tot stand brengt.
Soorten verbindingen
In de bouwkunde worden diverse soorten verbindingen toegepast. Materiaalverbindingen maken gebruik van extra materiaal om delen te hechten, zoals bij lijmen, solderen, lassen en metselen. Vormverbindingen benutten de specifieke vorm van de te verbinden delen, zoals bij pen-en-gatverbindingen of messing-en-groefverbindingen. Voorwerpverbindingen gebruiken een aanvullend element, bijvoorbeeld bouten, moeren, schroeven of spijkers, om de delen te koppelen. Ook traditionele technieken zoals verschillende metselverbanden zorgen voor een stevige samenhang van elementen door de manier van leggen. De keuze voor een type verbinding beïnvloedt de weerstand tegen krachten zoals trek, druk en schuif.
Vergelijkbare termen
Constructieverbinding
Gebruikte bronnen: