Uithardingsmiddel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een uithardingsmiddel, ook wel curing compound genoemd, is een vloeibaar middel dat op vers of jong beton wordt aangebracht om voortijdige uitdroging te voorkomen en zo de uitharding te bevorderen.
Omschrijving
Uithardingsmiddelen worden toegepast na het storten en verdichten van beton, op het moment dat het betonoppervlak matvochtig is. Ze vormen een film op het betonoppervlak die waterdicht is en voorkomt dat het noodzakelijke water voor hydratatie te snel verdampt. Dit is vooral belangrijk bij omstandigheden die snelle uitdroging in de hand werken, zoals hoge temperaturen, lage luchtvochtigheid en wind. Door de beschermende film wordt scheurvorming door krimp voorkomen en wordt een betere mechanische weerstand in de oppervlaktelaag verkregen. De beschermfilm verdwijnt na verloop van tijd door weersomstandigheden en mechanische belasting.
Toepassingen
Uithardingsmiddelen worden breed toegepast in de betonbouw, zowel bij algemene betonconstructies als bij beton voor verkeersconstructies zoals wegen en luchthavens. Ze zijn geschikt voor horizontale en verticale betonoppervlakken, mits er achteraf geen coating wordt aangebracht tenzij de resten van het uithardingsmiddel volledig worden verwijderd. Ze zijn bijzonder nuttig onder ongunstige weersomstandigheden.
Eigenschappen
Veel uithardingsmiddelen voor beton zijn watergedragen emulsies die oplosmiddelvrij zijn. Ze vormen na droging een bijna ondoordringbare film op het betonoppervlak. Belangrijke eigenschappen kunnen zijn de afdichtingscoëfficiënt en de SRT-waarde (slipweerstand).
Vergelijkbare termen
Versnellers
Gebruikte bronnen: