Tunnel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een tunnel is een langgerekte, meestal ondergrondse constructie die dient voor de doorgang van bijvoorbeeld verkeer of water.
Omschrijving
Tunnels zijn bouwwerken met een langwerpige vorm, vaak rond of rechthoekig, die geheel of gedeeltelijk onder het maaiveld of onder water liggen. Ze worden ingezet in infrastructuur voor transport via weg, spoor, water of voor voetgangers. De constructie kan uit diverse materialen bestaan, zoals beton of staal, afhankelijk van de eisen qua sterkte en duurzaamheid. Verschillende methoden worden toegepast bij de bouw van tunnels, waaronder afzinken en de 'cut-and-cover'-methode, waarbij een sleuf wordt gegraven, de tunnel daarin wordt gebouwd en de sleuf vervolgens wordt afgedekt. Essentiële voorzieningen in tunnels zijn ventilatie voor luchtkwaliteit, verlichting en veiligheidssystemen. Een belangrijk aandachtspunt bij ondergrondse constructies zoals tunnels is de beheersing van grondwaterdruk, waarvoor soms spanningsbemaling wordt toegepast om opbarsten van de bodem te voorkomen.
Toepassingen
Tunnels worden voor diverse doeleinden gebruikt, waaronder verkeerstunnels, spoortunnels, watertunnels en tunnels voor metrolijnen.
Bouwmethoden
Veelgebruikte bouwmethoden zijn onder andere de openbouwputmethode (cut-and-cover), waarbij een sleuf wordt gegraven, en de afzinkmethode, met name toegepast bij het kruisen van waterwegen.
Vergelijkbare termen
Galerij
Gebruikte bronnen: