Superpositiemethode
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De superpositiemethode is een rekenmethode in de constructieleer en elektrotechniek waarbij de effecten van verschillende oorzaken of belastingen op een lineair systeem afzonderlijk worden berekend en vervolgens bij elkaar worden opgeteld om het totale effect te bepalen.
Omschrijving
Het principe van superpositie, waarop de superpositiemethode is gebaseerd, stelt dat in een lineair systeem de totale respons op meerdere gelijktijdige invloeden (zoals krachten of spanningen) gelijk is aan de som van de responsen op elke invloed afzonderlijk. Dit vereenvoudigt de analyse van complexe situaties door deze op te splitsen in meerdere, eenvoudigere berekeningen. In de constructieleer wordt de methode toegepast bij het analyseren van de effecten van verschillende soorten belastingen (zoals permanente belasting, variabele belasting, windbelasting) op constructies. Door de effecten van elke belasting apart te berekenen – bijvoorbeeld doorbuiging of spanningen – en deze vervolgens op te tellen, wordt het totale effect verkregen. Een belangrijke voorwaarde voor het toepassen van de superpositiemethode is dat het systeem zich lineair gedraagt, wat inhoudt dat de vervormingen evenredig zijn met de aangebrachte belastingen. Naast de constructieleer wordt het superpositieprincipe ook breed toegepast in de elektrotechniek voor het analyseren van elektrische netwerken met meerdere spannings- of stroombronnen en in andere natuurkundige domeinen zoals de kwantummechanica, hoewel de toepassing en interpretatie daar significant verschillen. In de bouwkunde wordt de term 'superpositie' soms ook gebruikt in de context van het op elkaar plaatsen van bouwelementen of klassieke bouworden, zoals kolommen van verschillende ordes boven elkaar in een gebouw, maar dit heeft geen directe relatie met de hier beschreven rekenmethode.
Vergelijkbare termen
Resultante-methode
Gebruikte bronnen: