Sterkteontwikkeling
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Sterkteontwikkeling is het proces waarbij bouwmaterialen, zoals beton en mortel, na aanmaak en verharding in de loop van de tijd hun druksterkte verhogen door hydratatie van het bindmiddel (cement).
Omschrijving
Na het mengen van cement met water, zand en grind (bij beton) begint het hydratatieproces. Dit is een chemische reactie waarbij water chemisch gebonden wordt en cementhydraten worden gevormd met een fijne structuur die de cementdeeltjes overbruggen en in elkaar groeien, wat leidt tot verharding en sterkteopbouw. De sterkte neemt in het begin snel toe, maar de maximale sterkte kan pas na maanden of zelfs jaren worden bereikt, hoewel vaak de sterkte na 28 dagen als maatstaf wordt genomen. Essentieel voor een goede sterkteontwikkeling is de voortdurende aanwezigheid van water, wat uitdroging voorkomt. Ook de temperatuur tijdens het verharden speelt een belangrijke rol in de sterkteontwikkeling; een hoger temperatuurverloop kan de druksterkte beïnvloeden. Factoren die de snelheid, duur en eindwaarde van de sterkteontwikkeling beïnvloeden zijn onder meer de betonsamenstelling (type cement, water-cementfactor) en de verhardingscondities (temperatuur en vochtigheid).
Invloedsfactoren
Diverse factoren beïnvloeden de sterkteontwikkeling van beton. De water-cementfactor (W/C) is mede bepalend voor de sterkte en duurzaamheid; een hogere W/C leidt over het algemeen tot een lagere sterkte. Het type cement speelt ook een rol; verschillende cementtypes hebben een verschillende hydratatiesnelheid en warmteontwikkeling. De temperatuur tijdens het verharden is cruciaal; zowel te lage als te hoge temperaturen kunnen nadelige gevolgen hebben voor de sterkteontwikkeling. Voldoende vochtigheid is noodzakelijk voor een volledige hydratatie en daarmee een optimale sterkte. Ook hulpstoffen en toeslagmaterialen kunnen de eigenschappen en sterkteontwikkeling beïnvloeden.
Meten van sterkteontwikkeling
De sterkteontwikkeling van beton wordt in de praktijk vaak gecontroleerd. De druksterkte, een belangrijke maatstaf voor de sterkte van beton, wordt doorgaans gemeten na 28 dagen middels een drukproef op proefstukken (cilinders of kubussen). Hierbij wordt de maximale belasting bepaald die het beton kan weerstaan voordat het bezwijkt. Niet-destructieve methoden, zoals de Schmidthamer, kunnen een indicatie geven van de oppervlaktehardheid die gerelateerd is aan de druksterkte. Voor het bepalen van de sterkte van jong beton in een constructie kunnen rijpheidsmethoden, zoals de gewogen rijpheid, worden gebruikt.
Vergelijkbare termen
Uitharding
Gebruikte bronnen: