Schokbestendigheid
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Schokbestendigheid is de eigenschap van materialen of constructies om weerstand te bieden aan plotselinge impacts of trillingen zonder te brewen of significant te vervormen.
Omschrijving
Schokbestendigheid, ook wel stootvastheid genoemd, is essentieel in de bouw om de veiligheid en duurzaamheid van gebouwen en constructies te waarborgen. Het vermogen van een materiaal om energie te absorberen bij een botsing of schok bepaalt in hoeverre het bestand is tegen bijvoorbeeld vallende objecten, windstoten of aardbevingen. Materialen met een hoge schokbestendigheid behouden hun structurele integriteit beter onder invloed van onverwachte krachten.
Toepassingen en materialen
In de bouw wordt schokbestendigheid getest om te bepalen hoe materialen presteren onder stressvolle omstandigheden. Dit is belangrijk voor onderdelen zoals gevels, ramen, deuren en dakbedekking. Materialen zoals bepaalde kunststoffen (bijvoorbeeld polycarbonaat en ABS), vezelcement siding en impactbestendig gipsplaat worden specifiek gekozen vanwege hun vermogen om schokken te weerstaan. Ook constructies van gewapend beton en kruiselings verlijmd hout (CLT) kunnen ontworpen worden met verhoogde schokbestendigheid om bestand te zijn tegen bijvoorbeeld aardbevingen.
Testen en classificatie
De schokbestendigheid van materialen kan worden bepaald door middel van impactweerstandstests, die simuleren wat er gebeurt wanneer een object met hoge snelheid een materiaal raakt. Er bestaan verschillende testmethoden, waaronder 'Hard Body' en 'Soft Body' tests, die zowel op locatie als in een laboratorium kunnen worden uitgevoerd. Voor bijvoorbeeld dakshingles wordt schokbestendigheid geclassificeerd, waarbij een 'Class 4' rating aangeeft dat het materiaal goed bestand is tegen schade door hagel.
Vergelijkbare termen
Stootvastheid
Gebruikte bronnen: