Sanctuarium

---

Definitie

Het sanctuarium is het meest gewijde deel van een religieus gebouw, zoals een tempel of kerk, waar zich het heiligdom of hoofdaltaar bevindt.

Omschrijving

In de westerse architectuur van een christelijke kerk is het sanctuarium vaak de ruimte van het priesterkoor of hoogkoor, waar het hoofdaltaar staat. Dit gedeelte is soms afgescheiden van het schip door een koorhek of doksaal. Naast de plaats van het altaar kan het sanctuarium ook duiden op de bewaarplaats van gewijde voorwerpen en relikwieën binnen de kerk.

Context en historische achtergrond

Historisch gezien is het concept van een sanctuarium terug te vinden in diverse religieuze gebouwen. Het idee van een 'allerheiligste plek' die slechts voor specifieke personen toegankelijk is, zoals het heilige der heiligen in de tempel van Jeruzalem, heeft invloed gehad op de indeling van latere religieuze architectuur, zoals de oosters-orthodoxe kerk waarbij een iconostase het sanctuarium afsluit. De ontwikkeling van het koor in kerken, wat vaak samenvalt met het sanctuarium, ontstond onder meer doordat monniken een speciale plaats kregen voor hun liturgie.

Vergelijkbare termen

Apsis | Hoofdaltaar | Koor

Gebruikte bronnen:

• https://nl.wikipedia.org/wiki/Priesterkoor
• https://spaanseverhalen.com/woordenboeken/bouwkunde-woordenboek-i-r/
• https://www.penn.museum/sites/expedition/the-sanctuarys-history-and-architecture/