Retentiebekken
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een retentiebekken is een opvangmogelijkheid voor overtollig water.
Omschrijving
Retentiebekkens, ook wel wachtbekkens genoemd, zijn speciaal ingerichte gebieden om overtollig water uit bijvoorbeeld rivieren of van verharde oppervlakken op te vangen. Ze maken deel uit van het reguliere waterhuishoudingssysteem en worden gebruikt om extra bergingscapaciteit te bieden bij hoogwater, om zo overlast in andere gebieden te voorkomen. Ze kunnen worden ingezet om overstromingen van uiterwaarden of binnenpolders tegen te gaan. Het vasthouden van water in een retentiebekken kan dienen om verdroging en piekafvoeren tegen te gaan en wateroverlast te beperken. De capaciteit van een retentiebekken wordt berekend om bijvoorbeeld maximaal eens in de tien jaar te overstromen. Naast het voorkomen van wateroverlast, kunnen retentiebekkens ook worden gebruikt om water vast te houden voor toekomstig gebruik.
Verschil met spaarbekken
Het hoofddoel van een retentiebekken is het tijdelijk vasthouden van water om wateroverlast te vermijden. Een spaarbekken daarentegen is primair bedoeld voor het verzamelen van water voor onmiddellijk of later nuttig gebruik, zoals voor energieopwekking in een spaarbekkencentrale.
Opbouw en functie
Een retentiebekken kan in de regel bestaan uit een aarden dam, een knijpduiker en een noodoverlaat. Het aflaatpeil is het vastgestelde peil waarbij het bekken begint met het lozen van geborgen water. Een stuw kan zorgen voor het tijdelijk of voor langere tijd vasthouden van water. De aanleg van retentiegebieden voor incidentele waterberging heeft sinds het jaar 2000 een hoge vlucht genomen, deels door de verwachte gevolgen van klimaatverandering.
Vergelijkbare termen
Infiltratievoorziening
Gebruikte bronnen: