Polymeer
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een polymeer is een macromolecuul, bestaande uit vele herhaalde chemische eenheden (monomeren) die via covalente bindingen aan elkaar gekoppeld zijn tot een lange keten.
Omschrijving
Polymeren zijn grote moleculen die zowel van natuurlijke oorsprong kunnen zijn (zoals cellulose) als synthetisch gemaakt (kunststoffen). Door hun moleculaire structuur hebben polymeren specifieke eigenschappen zoals flexibiliteit, sterkte, elasticiteit, hechting en elektrische isolatie. Deze eigenschappen maken polymeren veelzijdig toepasbaar in de bouwsector.
Toepassingen in de bouw
In de bouw worden polymeren op grote schaal gebruikt in diverse materialen en toepassingen. Voorbeelden zijn:
* Bindmiddelen en harsen: Gebruikt in lijmen, coatings, mortels en betonadditieven voor verbeterde hechting, sterkte of verwerkbaarheid.
* Afdichtingsmaterialen: Zoals kit, voegbanden en membranen voor het waterdicht maken van constructies.
* Leidingen en buizen: Kunststof leidingsystemen voor water, gas en riolering.
* Isolatiematerialen: Polymeerschuimen (EPS, XPS, PUR) en folies voor thermische en akoestische isolatie.
* Vloer- en wandbekleding: Denk aan vinyl, tapijtvezels, coatings en kunstharsvloeren.
* Verven en coatings: Bescherming en esthetische afwerking van diverse oppervlakken.
Vergelijkbare termen
Kunststof
Gebruikte bronnen: