Pagode
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een pagode is een torenachtig boeddhistisch monument uit Azië, ontstaan uit de Indiase stoepa, vaak gekenmerkt door meerdere, steeds kleiner wordende verdiepingen met elk een eigen dak.
Omschrijving
Pagodes zijn bouwwerken die voornamelijk in Azië te vinden zijn, in landen als China, Japan, Thailand, Korea en Myanmar. Ze hebben zich ontwikkeld uit de Indiase stoepa, een monument dat oorspronkelijk werd gebruikt om heilige relieken van de Boeddha of andere heiligen te bewaren. Pagodes hebben vaak een vierkante, ronde of veelhoekige basis en bestaan uit een oneven aantal verdiepingen, die naar boven toe smaller worden. Elke verdieping wordt afgesloten door een eigen, vaak gebogen, dak. Hoewel ze oorspronkelijk primair een religieuze functie hadden, vaak geassocieerd met het boeddhisme, kunnen ze ook dienen als gedenktekens of decoratieve elementen in landschappen of tuinen. De binnenruimte van een pagode is meestal beperkt, aangezien het gebouw voornamelijk bedoeld is als monument en reliekschrijn.
Materialen
Historisch werden veel pagodes uit hout gebouwd, hoewel de oudste bewaard gebleven pagodes in China van baksteen zijn. In Korea werd veel graniet gebruikt voor de constructie van pagodes. Moderne toepassingen van de pagodevorm kunnen ook andere materialen en constructiesystemen omvatten, zoals te zien is bij tijdelijke constructies en attracties.
Gebruik in de bouwterminologie
Naast het traditionele bouwwerk wordt de term 'pagode' in de bouwkunde soms gebruikt om een specifieke dakvorm van bijvoorbeeld een dakkapel te beschrijven, gekenmerkt door een knik of meerdere overlappende vlakken die doen denken aan de daken van een traditionele pagode.
Vergelijkbare termen
Stupa
Gebruikte bronnen: