Overgangsweerstand
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Overgangsweerstand is de elektrische weerstand die optreedt op het contactpunt tussen twee geleidende materialen.
Omschrijving
Deze weerstand ontstaat op plaatsen waar twee geleidende materialen elkaar raken, zoals bij verbindingen in elektrische installaties, kabels, schakelaars of connectoren. Overgangsweerstand kan worden veroorzaakt door imperfecties in het contactoppervlak, zoals oxidatie, vervuiling of onvoldoende contactdruk. Een te hoge overgangsweerstand kan leiden tot energieverlies in de vorm van warmteontwikkeling. Dit kan efficiëntie verminderen en in ernstige gevallen brandgevaar opleveren. Om dit te beperken, worden contactoppervlakken gereinigd, gesmeerd of voorzien van speciale coatings. Ook is het belangrijk dat verbindingen correct worden aangebracht, bijvoorbeeld door ze strak aan te draaien.
Overgangsweerstand in bouwfysica
Naast elektrische overgangsweerstand bestaat er in de bouwfysica ook overgangsweerstand bij warmtetransport. Dit betreft de weerstand die optreedt bij de overgang van warmte tussen lucht en een bouwmateriaal (zowel aan de binnen- als buitenzijde van een constructie). Deze overgangsweerstanden, aangeduid als Rsi (binnen) en Rse (buiten), zijn onderdeel van de totale warmteweerstand (Rc-waarde) van een constructie.
Meting en inspectie
Overgangsweerstand in elektrische verbindingen kan worden gemeten met gespecialiseerde apparatuur, zoals een milli-ohmmeter of een ductor tester. Deze metingen zijn belangrijk voor het controleren van de kwaliteit van elektrische verbindingen, met name in hoogvermogenstoepassingen en bij kritieke componenten zoals schakelaars en relais. Thermografie kan ook worden ingezet om overmatige warmteontwikkeling als gevolg van hoge overgangsweerstand contactloos te detecteren.
Vergelijkbare termen
Contactweerstand
Gebruikte bronnen: