Oppervlaktebehandeling
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Oppervlaktebehandeling is een proces waarbij het oppervlak van een materiaal wordt aangepast om de eigenschappen te verbeteren of het uiterlijk te verfraaien.
Omschrijving
Bij oppervlaktebehandeling wordt een deklaag aangebracht op een ondergrond of wordt het oppervlak zelf aangepast. Dit heeft als doel het materiaal te beschermen tegen invloeden van buitenaf, zoals corrosie, slijtage en weersomstandigheden, of om het esthetisch aantrekkelijker te maken. Ook kan het de hechting verbeteren voor bijvoorbeeld verdere afwerkingen zoals verven of lijmen. De keuze van de specifieke behandeling hangt af van het materiaal, de beoogde toepassing en de omgevingsomstandigheden.
Toepassingen en materialen
Oppervlaktebehandeling wordt toegepast op diverse materialen in de bouw en industrie, waaronder staal, RVS, aluminium en beton. Afhankelijk van het materiaal en het gewenste resultaat zijn er verschillende technieken. Voor metalen worden vaak poedercoaten, natlakken, verzinken, anodiseren en passiveren gebruikt om bescherming te bieden tegen corrosie en de levensduur te verlengen. Beton kan bijvoorbeeld gehydrofobeerd worden om het waterafstotend te maken. Houten vloeren kunnen behandeld worden met was, olie of lak ter bescherming en verfraaiing.
Voorbeelden van oppervlaktebehandelingen
Veelvoorkomende oppervlaktebehandelingen zijn poedercoaten, waarbij een poedercoating elektrostatisch wordt aangebracht en verhit, wat resulteert in een duurzame laag. Natlakken is het aanbrengen van vloeibare verf voor bescherming en esthetiek. Verzinken of galvaniseren brengt een zinklaag aan ter bescherming tegen roest, vaak toegepast op staal en ijzer. Anodiseren creëert een oxidelaag op metalen zoals aluminium en titanium voor bescherming en slijtvastheid. Passiveren herstelt de natuurlijke beschermende laag van materialen, zoals de chroomoxidelaag op roestvast staal. Hydrofoberen maakt oppervlakken waterafstotend.
Vergelijkbare termen
Coating
Gebruikte bronnen: