Onderheien
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Onderheien is het ondersteunen van een constructie, zoals een gebouw, door heipalen in de grond te drijven.
Omschrijving
Bij onderheien worden heipalen in de bodem geplaatst om de last van een bouwwerk over te brengen naar diepere, draagkrachtige grondlagen. Deze techniek wordt toegepast wanneer de bovenste grondlagen onvoldoende draagvermogen hebben, bijvoorbeeld bij slappe veengrond of klei. Het doel is om verzakking van de constructie te voorkomen en een stabiele fundering te creëren. Heien gebeurt meestal met behulp van een heistelling die een zwaar heiblok op de paal laat vallen, of door middel van trillingen of schroeven, afhankelijk van de situatie en het type paal. Het proces kan trillingen veroorzaken in de omgeving, wat een aandachtspunt is, met name in bebouwde gebieden.
Toepassingen
Onderheien is een funderingstechniek die wordt toegepast bij diverse bouwprojecten, waaronder de fundering van huizen, aanbouwen, serres, overkappingen, schuren, en terrassen, met name op bodems met een laag draagvermogen zoals veengrond. Ook bij funderingsherstel van bestaande gebouwen kan onderheien noodzakelijk zijn als de oorspronkelijke fundering verzakt of instabiel is geworden. De techniek wordt zowel bij nieuwbouw als bij het verstevigen van bestaande constructies gebruikt.
Methoden en materialen
Heipalen kunnen van verschillende materialen zijn gemaakt, zoals hout, beton of staal. Het in de grond brengen van de palen kan op diverse manieren, waaronder traditioneel heien met een heiblok, trillingsarm heien, schroeven (schroefpalen) of boren (boorpalen). De keuze van de methode en het materiaal is afhankelijk van factoren zoals de bodemgesteldheid, de omgevingsfactoren (bijvoorbeeld beperkte ruimte of gevoeligheid voor trillingen) en de vereiste draagkracht. Stalen buispalen worden bijvoorbeeld vaak gebruikt in beperkte ruimtes vanwege hun flexibiliteit en de mogelijkheid tot trillingsarm werken.
Vergelijkbare termen
Heien
Gebruikte bronnen: