Ondergrondse Woning
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een ondergrondse woning is een bouwwerk waarvan een aanzienlijk deel van de buitenkant in contact staat met aarde of substraat, met als doel te profiteren van de thermische eigenschappen van de grond.
Omschrijving
Ondergrondse woningen, ook wel aardwoningen of earth shelters genoemd, zijn structuren die geheel of gedeeltelijk onder het maaiveld zijn gebouwd. De aarde rondom de woning fungeert als thermische massa, wat helpt om de binnentemperatuur stabiel te houden en zo energiekosten voor verwarming of koeling te verlagen. Dit type constructie wordt al duizenden jaren toegepast in diverse culturen en klimaten. Er zijn verschillende soorten ondergrondse woningen, waaronder woningen die gedeeltelijk zijn ingegraven (bermed), woningen die in een helling zijn gebouwd en volledig ondergrondse woningen (subterranean).
Typen ondergrondse woningen
Er worden technisch gezien drie soorten earth-sheltered gebouwen onderscheiden: earth bermed (ingegraven), in-hill of earth-covered (in een helling met begroeid dak), en underground of fully recessed (volledig ondergronds). Bij de 'bermed' variant wordt aarde tegen de buitenmuren aangebracht, aflopend van het gebouw af. 'In-hill' constructie is ingebed in een helling en heeft ook aarde op het dak. Volledig ondergrondse gebouwen worden soms atrium-stijl genoemd vanwege het gebruik van een atrium of binnenplaats voor licht en ventilatie.
Voordelen
De aarde rondom een ondergrondse woning werkt als isolatie en thermische massa. Dit zorgt ervoor dat de temperatuur binnen relatief constant blijft: koeler in de zomer en warmer in de winter. Dit leidt tot een lager energieverbruik voor verwarming en koeling. Andere voordelen kunnen zijn bescherming tegen wind, gebruik van natuurlijke hulpbronnen, landschapsintegratie, brand- en aardbevingsbestendigheid en geluidsisolatie.
Vergelijkbare termen
Aardhuis |
Grotwoning
Gebruikte bronnen: