Nabehandelingsmiddel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een nabehandelingsmiddel is een product, vaak vloeibaar, dat op vers aangebracht beton, mortel of dekvloeren wordt aangebracht om het waterverlies tijdens de uitharding te beperken en zo de hydratatie en verharding te bevorderen.
Omschrijving
Nabehandelingsmiddelen, ook wel curing compounds genoemd, worden ingezet om de kwaliteit en duurzaamheid van beton, mortel en dekvloeren te verbeteren. Door het aanbrengen van dit middel wordt voorkomen dat het aanmaakwater te snel uit het materiaal verdampt. Dit is essentieel voor een goede hydratatie van het cement, wat leidt tot een adequate sterkteontwikkeling en minder risico op vroege uitdroogscheuren, porositeit en verminderde slijtvastheid. Ze vormen een beschermende film op het oppervlak. Nabehandeling is cruciaal, met name bij hoge temperaturen, lage luchtvochtigheid of tocht, om nadelige gevolgen zoals ontoereikende verharding, verhoogde scheurvorming en stuivende oppervlakken te voorkomen.
Toepassing en soorten
Nabehandelingsmiddelen worden toegepast direct nadat het betonoppervlak voldoende is verhard, vaak binnen 24 uur na aanbrengen, en soms al na begaanbaarheid bij dekvloeren. Ze kunnen worden aangebracht door rollen of spuiten. Er zijn verschillende soorten nabehandelingsmiddelen beschikbaar, waaronder polymeren op basis van oplosmiddelen, acrylharsen (helder of watergedispergeerd), en producten op basis van lithium- of natriumsilicaat. Sommige mortels bevatten ook een ingebouwd nabehandelingsmiddel om interne uitharding te ondersteunen en krimp te verminderen. Naast het beperken van waterverlies, kunnen sommige middelen ook bijdragen aan oppervlakteverharding en het verminderen van stofvorming. Het gebruik van bepaalde nabehandelingsmiddelen is mogelijk niet toegestaan als er later nog lagen, zoals mortel of conservering, worden aangebracht op het oppervlak.
Vergelijkbare termen
Curing compound
Gebruikte bronnen: