Loodverankering
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De bevestiging van lood, veelal in de vorm van loodslabben of loketten, in een constructie ten behoeve van waterdichting bij aansluitingen tussen bouwdelen of, historisch, de fixatie van natuursteen elementen met behulp van lood.
Omschrijving
In de bouw wordt lood veelal toegepast als bladlood in de vorm van loodslabben of loketten om waterdichte aansluitingen te realiseren bij bijvoorbeeld daken, schoorstenen, en gevels. Loodverankering betreft de methoden waarmee dit bladlood wordt vastgezet in de omliggende constructie, zoals metselwerk. Dit kan gebeuren door het lood in voegen van metselwerk in te klemmen of te fixeren met voegklemmen, knelstrips, of door gebruik te maken van specifieke metalen klangen, vooral bij kwetsbare plekken zoals schoorsteenhoeken. Goede verankering is essentieel om te zorgen dat het lood op zijn plek blijft en zijn waterkerende functie behoudt. Historisch werd lood ook gebruikt voor het verankeren van natuursteen elementen door gesmolten lood rond metalen ankers of doken te gieten.
Methoden van verankering
Loodslabben worden typisch ingevoegd in een lintvoeg van het metselwerk, wat ook de naam 'voeglood' verklaart. In spouwmuren worden loodslabben doorgezet tot aan het binnenspouwblad en daar gefixeerd, bijvoorbeeld met voegklemmen bij metselwerk of knelstrips bij andere ondergronden. Om te voorkomen dat het lood in de spouw uitzakt, kan het ondersteund worden met bijvoorbeeld kunststof strips of metselwerkklinkers. Bij de aansluiting van hellende daken met opgaand metselwerk, zoals bij schoorstenen of dakkapellen, worden vaak trapsgewijze stukken bladlood gebruikt die 'loketten' worden genoemd. Het vrij hangende deel van loodslabben moet voldoende overlap hebben en mag niet te strak worden aangedrukt om beweging op te vangen.
Vergelijkbare termen
Muurverankering
Gebruikte bronnen: