Lasverbindingen
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Lasverbindingen zijn verbindingen die tot stand komen door materialen, meestal metalen, lokaal te smelten onder toevoeging van eventueel extra materiaal, waarna de delen na afkoeling aan elkaar vastzitten.
Omschrijving
Lassen is een techniek om materialen, voornamelijk metalen, permanent met elkaar te verbinden. Dit gebeurt door de te verbinden delen, en vaak ook een toevoegmateriaal (lasdraad), te verhitten tot ze in vloeibare of deegachtige vorm zijn en vervolgens te laten afkoelen. Een lasverbinding, ook wel lasnaad genoemd, bestaat uit het lasmetaal, de smeltzone en de warmte-beïnvloede zone. Lasverbindingen zijn over het algemeen sterk, licht en stijf. Ze kunnen sneller en soms eenvoudiger gerealiseerd worden dan andere verbindingstechnieken zoals bout- of klinkverbindingen. De kwaliteit van de lasverbinding is cruciaal voor de structurele integriteit en veiligheid van een constructie, met name bij dragende structuren.
Toepassingen en soorten
Lasverbindingen worden breed toegepast in de bouw en industrie, onder meer bij staalconstructies, bruggen, gebouwen en machines. Er zijn diverse lasprocessen en typen lasverbindingen, afhankelijk van het materiaal, de dikte en de gewenste sterkte. De American Welding Society (AWS) onderscheidt vijf basistypen lasverbindingen: stuikverbinding, overlappende verbinding, randverbinding, T-verbinding en hoekverbinding.
Kwaliteit en inspectie
Voor hoogwaardig laswerk zijn een goede werkvoorbereiding, het doorrekenen van de las en de juiste lasaanduidingen op tekening, vastgelegd in normen, belangrijk. De keuze van de lasverbinding heeft grote invloed op de kwaliteit en duurzaamheid van een onderdeel. De bereikbaarheid van de lasnaad is van belang voor zowel het lassen zelf als voor kwaliteitsinspecties, zoals ultrasone inspectie.
Gebruikte bronnen: