Koepeltrommel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een koepeltrommel, ook wel tamboer genoemd, is in de architectuur een cilindervormige of veelhoekige onderbouw waarop een koepel rust.
Omschrijving
De koepeltrommel is een architectonisch element dat dient als overgang tussen de onderbouw van een gebouw en een koepel. Door de koepel op een trommel te plaatsen, wordt de koepel hoger geplaatst, waardoor deze prominenter aanwezig is en beter tot zijn recht komt. Vaak is de koepeltrommel voorzien van vensters, wat zorgt voor natuurlijke lichtinval in het gebouw, of van kolonnades voor decoratieve doeleinden. De overgang van een vierkante onderbouw, zoals de viering van een kerk, naar de ronde of veelhoekige vorm van de tamboer wordt doorgaans opgelost met pendentieven.
Toepassing en Historie
Koepeltrommels worden veel toegepast in architectuur, met name bij koepels die boven de viering van kerken zijn geplaatst. De toepassing van de tamboer stamt uit de klassieke oudheid. Tijdens de renaissance en het neoclassicisme, periodes waarin klassieke architectuur sterk werd hergebruikt, werd de koepel met tamboer eveneens veelvuldig toegepast. Bekende voorbeelden zijn te vinden bij de Sint-Pieter in Rome en het Capitool in Washington.
Vergelijkbare termen
Hijstrommel
Gebruikte bronnen: