J-ring test
Laatst bijgewerkt: 28-12-2025
Definitie
De J-ring test is een beproevingsmethode om het passing ability, oftewel het vermogen om wapening te passeren, van zelfverdichtend beton (ZVB) te beoordelen zonder blokkering of ontmenging.
Omschrijving
Deze testmethode wordt gebruikt om te evalueren hoe goed zelfverdichtend beton onder zijn eigen gewicht vloeit en dicht gewapende constructies vult, zonder dat er holtes of grindnesten ontstaan. De J-ring test wordt doorgaans uitgevoerd in combinatie met de uitvloeimaattest (slump flow test) om een compleet beeld te krijgen van de verwerkbaarheid van de betonspecie. Het verschil tussen de uitvloeimaat met en zonder J-ring geeft een indicatie van de doorstromingseigenschappen.
Apparatuur en Werkwijze
De J-ring testapparatuur bestaat uit een stalen ring met gelijkmatig verdeelde stalen staven (pennen), een standaard uitvloeikegel (slump cone) en een vlakke, niet-absorberende grondplaat. De J-ring kan 12 of 16 staven hebben met diameters van bijvoorbeeld 16 mm of 18 mm, afhankelijk van de norm en de grootste korrelafmeting van het toeslagmateriaal.
De procedure omvat de volgende stappen: de J-ring wordt centraal op een bevochtigde, vlakke grondplaat geplaatst. De uitvloeikegel wordt binnen de J-ring geplaatst en in één keer gevuld met de betonspecie, zonder aan te trillen. Overtollige specie wordt afgestreken. Vervolgens wordt de kegel binnen 3 ± 1 seconden verticaal opgetild, waarna de betonspecie over de plaat uitvloeit. De uiteindelijke diameter van de betonspeciekoek wordt in twee loodrechte richtingen gemeten (J-Ring flow). Parallel hieraan wordt vaak een uitvloeimaat test uitgevoerd zonder de J-ring. De test moet binnen een maximale duur van 6 minuten worden voltooid.
Beoordeling en Normen
De passing ability van het zelfverdichtende beton wordt afgeleid uit het verschil tussen de uitvloeimaat zonder J-ring en de J-Ring flow. Een verschil van minder dan 25 mm (1 inch) duidt op een goede doorstroming, terwijl een verschil van meer dan 50 mm (2 inch) wijst op een aanzienlijke of extreme blokkering. Daarnaast wordt het hoogteverschil gemeten tussen de betonspecie direct binnen en buiten de staven van de J-ring (de 'blokkeringsmaat' of 'blocking step'), waarbij een waarde van minder dan 10 mm acceptabel is.
De J-ring testmethode is internationaal gestandaardiseerd en beschreven in normen zoals NEN-EN 12350-12 (Beproeving van betonspecie, deel 12: J-Ring-test) en ASTM C1621.
Gebruikte bronnen: