Industriële architectuur

Laatst bijgewerkt: 05-05-2025

Definitie

Industriële architectuur richt zich op het ontwerpen en bouwen van constructies voor industrieel gebruik, zoals fabrieken en opslagplaatsen, waarbij functionaliteit en efficiëntie centraal staan en veelvuldig gebruik wordt gemaakt van materialen als staal en beton.

Omschrijving

Deze architectuurstijl kenmerkt zich door ruime gebouwen met hoge plafonds en grote raampartijen. De ontwerpen zijn vaak strak en praktisch, met weinig decoratie. Materialen zoals staal, beton en glas worden veel gebruikt vanwege hun robuustheid en duurzaamheid. De opkomst van industriële architectuur hangt samen met de Industriële Revolutie.

Kenmerken en geschiedenis

Kenmerkend voor industriële architectuur, met name uit de periode van de Industriële Revolutie (ca. 1830-1910?), zijn langwerpige gebouwen, hallen met daken die rusten op gietijzeren kolommen en het gebruik van sheddaken voor optimale lichtinval. Aanvankelijk lag de focus puur op functionaliteit, maar later in de 19e eeuw kwamen er ook versieringen in neostijlen voor. Na de Tweede Wereldoorlog werd er in Nederland geëxperimenteerd met industriële constructiesystemen, waarbij prefab en automatisering een grotere rol gingen spelen.

Materialen

Beton is een veelgebruikt materiaal in de industriële bouw. Betonnen vloeren worden in diverse varianten toegepast in onder meer industriële toepassingen. Ook constructieve elementen zoals vloeren, wanden, kolommen, balken en liggers kunnen uit beton bestaan.