Hek
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een hek is een constructie die dient als afscheiding om een gebied te begrenzen, de toegang te beheren of te beveiligen.
Omschrijving
Een hek bestaat doorgaans uit verticale palen of stijlen die met horizontale elementen zijn verbonden. De hoogte en constructie van een hek bepalen de functie; een laag hekje heeft veelal een signaalfunctie, terwijl een hoog en stevig hek is bedoeld om toegang te beperken en beveiliging te bieden. Hekken worden toegepast in diverse situaties, zoals tuinen, weilanden, bedrijfsterreinen en langs openbare wegen of spoorlijnen. Ze kunnen niet alleen mensen, maar ook dieren tegenhouden of materialen zoals stuifzand of stuifsneeuw in bedwang houden.
Materialen en soorten hekwerken
Hekwerken worden vervaardigd uit diverse materialen, waaronder hout, staal, aluminium en composiet (hout-kunststof). Houten hekken, zoals schapenhekken, worden vaak geassocieerd met een landelijke uitstraling. Stalen hekwerken zoals dubbelstaafmat- en spijlenhekwerken bieden stevigheid en worden veel gebruikt voor beveiliging van bijvoorbeeld bedrijfsterreinen. Sierhekwerken, soms van smeedijzer, hebben vaak een meer decoratieve functie, met elementen als punten of bollen. Composiet hekken combineren de uitstraling van hout met de duurzaamheid en het onderhoudsgemak van kunststof. Daarnaast bestaan er specifieke typen hekwerken zoals gaashekwerk, harmonicagaashekwerk, schanskorf hekwerk en geluidswerende hekwerken.
Vergelijkbare termen
Omheining
Gebruikte bronnen: