Hangconstructie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een hangconstructie is een draagconstructie waarbij elementen worden opgehangen aan kabels of staven die de belastingen overbrengen naar hogere punten of pylonen.
Omschrijving
Bij een hangconstructie worden bouwdelen, zoals vloeren of daken, niet van onderaf ondersteund, maar van bovenaf gedragen door middel van trekbelaste elementen zoals kabels of staven. Deze trekbelaste elementen brengen de krachten over naar dragende punten, zoals hoge pylonen of kernen, die op hun beurt de belastingen naar de fundering leiden. Dit constructieprincipe maakt het mogelijk om grote overspanningen te realiseren en gebouwen met een lichte en open uitstraling te ontwerpen. Hangconstructies worden toegepast bij diverse bouwwerken, waaronder bruggen, luifels en gebouwen met grote open ruimtes.
Toepassingen
Hangconstructies worden breed toegepast in de bouw en civiele techniek. Bekende voorbeelden zijn hangbruggen, waarbij het wegdek aan dikke kabels hangt die tussen pylonen gespannen zijn. In gebouwen kunnen hangconstructies worden gebruikt om grote overspanningen te creëren, bijvoorbeeld in bedrijfshallen of bij luifels en balkons. Een historisch voorbeeld in Europa is het BP-gebouw in Antwerpen, waarbij de verdiepingsvloeren zijn opgehangen aan een centrale betonnen schacht. Ook bij hangbruginstallaties voor gevelonderhoud wordt dit principe gebruikt.
Principes
Het principe van een hangconstructie berust op het benutten van trekkrachten in kabels of staven en drukkrachten in de verticale draagelementen. De hangkabels of staven dragen de lasten van de opgehangen bouwdelen en brengen deze over naar de pylonen of kernconstructie. Bij hangbruggen hangen dunnere kabels, genaamd 'hangers', het brugdek op aan de hoofddraagkabels. De doorhang van de kabel en de hoek waaronder de kabels aansluiten op de dragende elementen zijn belangrijke factoren voor de krachtswerking in de constructie.
Gebruikte bronnen: