Groefverbinding
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een groefverbinding is een methode om bouwelementen, vaak houten delen zoals planken of panelen, over de lengte met elkaar te verbinden door middel van een uitsparing (groef) en een passend uitstekend deel (messing, tand of veer).
Omschrijving
Bij een groefverbinding worden twee delen samengevoegd doordat de 'messing' of 'tand' van het ene deel precies in de 'groef' of 'gleuf' van het andere deel past. Dit zorgt voor een stevige en nauwsluitende verbinding. Dit type verbinding wordt veel toegepast bij houten vloeren, wanden, plafonds en dakconstructies, en ook bij plaatmaterialen. De verbinding kan worden gemaakt met een vaste messing (aangefreesd aan de plank) of met een losse veer die in de groeven van beide delen wordt geplaatst. Vaak wordt de verbinding gelijmd voor extra stevigheid.
Toepassing en voordelen
Groefverbindingen, zoals de messing-en-groefverbinding, zorgen voor een naadloze overgang tussen de verbonden delen, voorkomen zichtbare kieren en dragen bij aan de stabiliteit van de constructie. Ze worden veel gebruikt bij het leggen van vloeren (zoals laminaat, parket en massief hout) en wandbekleding. Een voordeel is dat de verbinding vaak eenvoudig te monteren is en minder extra bevestigingsmaterialen vereist, al worden deze soms wel gebruikt voor extra stabiliteit. De verbinding helpt ook om kieren te voorkomen, wat de isolerende eigenschappen kan verbeteren. Bij hout helpt de verbinding (enigszins) kromtrekken tegen te gaan.
Varianten
De meest voorkomende varianten zijn de messing-en-groefverbinding (ook wel mes en groef genoemd) en de tand-en-groefverbinding. Bij deze varianten heeft het ene deel een uitstekende rand (messing, tand of veer) en het andere deel een uitsparing (groef) waar de rand precies in past. Een andere variant maakt gebruik van een losse veer die in groeven in beide te verbinden delen wordt geplaatst.
Vergelijkbare termen
Pen-en-groefverbinding
Gebruikte bronnen: