Geleidend materiaal
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Geleidende materialen zijn stoffen die elektrische stroom gemakkelijk transporteren.
Omschrijving
Deze materialen kenmerken zich door een lage soortelijke weerstand, waardoor elektrische ladingen zich vrij kunnen bewegen. Dit maakt ze essentieel voor diverse toepassingen in de bouw, waaronder elektrische bedrading, circuits, aardingssystemen en bliksembeveiliging. De keuze van het geleidende materiaal hangt af van de specifieke toepassing, de vereiste geleidende eigenschappen en de omgevingsomstandigheden. Een correct ontwerp, gebruik en onderhoud van elektrische installaties met deze materialen zijn cruciaal voor veiligheid en betrouwbaarheid.
Soorten en toepassingen in de bouw
In de bouw worden diverse geleidende materialen toegepast. Metalen zoals koper en aluminium zijn veelgebruikte geleiders vanwege hun goede geleidbaarheid. Koper is, ondanks de hogere kosten ten opzichte van aluminium, een veelgebruikt materiaal in stroomgeleiders en verdelers. Aluminium wordt onder andere toegepast in hoogspanningsleidingen. Naast pure metalen worden ook legeringen, zoals messing (een legering met koper), ingezet. De geleidbaarheid van metalen kan worden beïnvloed door temperatuur; bij stijgende temperatuur neemt de weerstand toe. Naast metalen kunnen ook andere materialen onder bepaalde omstandigheden geleidend zijn. Geïoniseerde gassen kunnen elektriciteit geleiden en in vloeistoffen zoals zout water zijn het de ionen die de geleiding mogelijk maken. Zelfs beton kan onder invloed van vocht of door toevoeging van geleidende materialen, zoals bepaalde koolstofhoudende aggregaten, elektrisch geleidend worden.
Elektrische installaties en veiligheid
In elektrische installaties is het correct toepassen van geleidende materialen van groot belang voor de veiligheid. Geleidende delen waar spanning op kan staan, inclusief de nulgeleider, worden als actieve delen beschouwd. Het aanraken van deze delen kan levensbedreigend zijn. Aarding is een cruciale veiligheidsmaatregel waarbij een geleidende verbinding wordt gemaakt tussen de elektrische installatie of een toestel en de aarde om bij een isolatiefout foutstroom veilig af te voeren. In nieuwbouw kan dit via een aardingslus in de fundering, terwijl bij renovatie aardingsstaven gebruikt kunnen worden. Metalen onderdelen van een gebouw dienen eveneens verbonden te zijn met de aarde via potentiaalvereffening. De doorsnede van een geleider bepaalt de maximaal toelaatbare stroomsterkte, terwijl de isolatiewaarde van de mantel de maximaal toelaatbare spanning bepaalt.
Gebruikte bronnen: