diocletiaans venster
Laatst bijgewerkt: 28-12-2025
Definitie
Een diocletiaans venster, ook bekend als thermenvenster, is een grote halfronde muuropening die doorgaans is verdeeld in drie verticale secties of lichten, waarbij het middelste deel vaak breder is dan de zijdelen.
Omschrijving
Dit karakteristieke venstertype dankt zijn naam aan de Thermen van Diocletianus, een omvangrijk badhuiscomplex in het oude Rome dat rond 306 na Christus werd voltooid. Het werd vaak toegepast in de bovenste verdiepingen van grote publieke gebouwen, zoals de Romeinse thermen, om veel licht binnen te laten. Het unieke ontwerp met de brede centrale lichtopening en twee smallere zijlichten, gescheiden door verticale stijlen (mullions), maakt het een herkenbaar element in de architectuur.
Toepassing en Invloed
Het diocletiaans venster werd in de 16e eeuw opnieuw populair in Italië, met name door de architect Andrea Palladio, die het vaak incorporeerde in zijn ontwerpen, soms in combinatie met smallere, rechthoekige openingen als een Venetiaans venster. Later werd het in de vroege 18e eeuw verder gepopulariseerd in Engeland door architecten zoals Richard Boyle, die de Engelse Palladiaanse stijl ontwikkelden. Sindsdien is het een veelgebruikt element gebleven in verschillende neoklassieke bouwstijlen, vaak te vinden in grote openbare gebouwen.
Gebruikte bronnen: