Deconstructivisme
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een architecturale stroming uit de jaren '80 die traditionele noties van vorm, harmonie, eenheid en stabiliteit uitdaagt, wat resulteert in ontwerpen met ogenschijnlijke fragmentatie en non-lineaire vormen.
Omschrijving
Deconstructivisme is een stroming binnen de architectuur die in de jaren tachtig opkwam. Kenmerkend zijn het uitdagen van traditionele architectonische principes en het creëren van gebouwen die een indruk geven van fragmentatie, een gebrek aan duidelijke harmonie, continuïteit of symmetrie. De naam is een samenvoeging van Constructivisme en 'Deconstructie', een vorm van semiotische analyse ontwikkeld door de Franse filosoof Jacques Derrida. Architecten die met deze stroming geassocieerd worden (hoewel sommigen de term zelf afwijzen) zijn onder meer Zaha Hadid, Peter Eisenman, Frank Gehry, Rem Koolhaas, Daniel Libeskind, Bernard Tschumi en Coop Himmelb(l)au. Naast fragmentatie manipuleert het deconstructivisme vaak de oppervlaktehuid van de structuur en maakt gebruik van niet-rechte vormen die gevestigde elementen van architectuur lijken te verdraaien en te ontwrichten. Het visuele eindresultaat wordt gekenmerkt door onvoorspelbaarheid en gecontroleerde chaos. De stijl brak breder door na de tentoonstelling 'Deconstructivist architecture' in het MoMA in New York in 1988.
Vergelijkbare termen
Postmodernisme |
Modernisme |
Expressionisme
Gebruikte bronnen: