carbonatatie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Carbonatatie is een chemisch proces in beton waarbij kooldioxide (CO₂) uit de lucht reageert met calciumhydroxide, waardoor calciumcarbonaat en water ontstaan.
Omschrijving
Beton bevat calciumhydroxide, een product dat ontstaat tijdens de hydratatie van cement. Dit zorgt voor een alkalisch milieu in het beton (hoge pH-waarde van circa 12 à 13), wat de wapening beschermt tegen corrosie. Wanneer CO₂ uit de lucht het beton binnendringt, reageert het met het calciumhydroxide. Deze reactie, carbonatatie genoemd, zet het calciumhydroxide om in calciumcarbonaat. Dit proces verlaagt de pH-waarde van het beton. Zodra de pH onder een bepaald niveau (ongeveer 8 à 9) daalt, verdwijnt de beschermende passiveringslaag rond het wapeningsstaal, waardoor corrosie mogelijk wordt.
Gevolgen van carbonatatie
Het belangrijkste gevolg van carbonatatie is het verlies van de natuurlijke bescherming tegen corrosie voor de wapening in beton. Wanneer het carbonatatiefront de wapening bereikt en de pH-waarde voldoende is gedaald, kan het staal gaan roesten. Roestend staal zet uit, wat kan leiden tot scheurvorming in het beton, afbrokkeling van de betondekking (betonrot) en uiteindelijk een verzwakking van de constructie.
Factoren die carbonatatie beïnvloeden en preventie
De snelheid waarmee carbonatatie optreedt, hangt af van diverse factoren, zoals de kwaliteit en samenstelling van het beton (porositeit en permeabiliteit), de betondekking op de wapening en de omgevingsomstandigheden (vochtigheid en CO₂-concentratie). Carbonatatie vindt voornamelijk plaats onder drogende omstandigheden. Om carbonatatie te vertragen en schade te voorkomen, kunnen preventieve maatregelen worden genomen. Hiertoe behoren het toepassen van kwalitatief goed en dicht beton, het zorgen voor voldoende betondekking, adequate nabehandeling van het verse beton en het aanbrengen van beschermende coatings op het betonoppervlak.
Vergelijkbare termen
Betondichtheid
Gebruikte bronnen: