Buisje van Karsten
Laatst bijgewerkt: 28-12-2025
Definitie
Het buisje van Karsten, ook bekend als Karstenbuis of Karstenpijp, is een meetinstrument dat wordt gebruikt om de wateropnamecapaciteit van bouwmaterialen zoals metselwerk, beton en pleisterwerk te bepalen.
Omschrijving
Dit glazen, L-vormige buisje, met een onderaan cirkelvormige opening, meet de mate waarin een gevel of ander oppervlak vocht absorbeert. Het wordt met een waterdichte kit op het te testen oppervlak bevestigd en gevuld met water tot een nul-niveau. Door het waterniveau in de buis over een bepaalde tijd te observeren, kan de hoeveelheid opgenomen water worden afgelezen, wat een indicatie geeft van de porositeit en de waterwerendheid van het materiaal. De waterdruk die de kolom van 98 mm water uitoefent, komt overeen met de druk van regen bij een storm met windsnelheden van ongeveer 140 km/u.
Methode en Toepassing
De methode van Karsten wordt ingezet om na te gaan hoe groot het wateropnemend vermogen is van oppervlakken, onder andere voor de controle op doorslaand vocht of de effectiviteit van hydrofobeermiddelen. Voor de test wordt de glazen buis met een speciale butylkoord of elastische kit waterdicht op het oppervlak geplakt. Vervolgens wordt het buisje gevuld met water tot de nul-merkstreep bovenaan. Het waterniveau wordt vervolgens na vaste intervallen (bijvoorbeeld 5, 10 en 15 minuten) afgelezen en genoteerd. Het verschil in waterniveau geeft de opgenomen hoeveelheid water aan, uitgedrukt in milliliters. De test wordt vaak op meerdere posities uitgevoerd, zowel op bakstenen als op voegen, om een representatief beeld te krijgen van de waterabsorptie van een gevel. Een snelle daling van het waterniveau duidt op een hoge wateropname, wat kan betekenen dat impregneren nodig is. Als het buisje na 15 minuten nog niet leeg is, is de gevel in goede staat wat betreft waterafstotendheid.
Gebruikte bronnen: