Buigen
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Buigen is het vervormen van een object of constructiedeel onder invloed van een belasting, waarbij het materiaal niet breekt.
Omschrijving
In de bouwkunde treedt buiging op in constructieonderdelen zoals balken, platen, en vloeren. Wanneer deze constructies worden belast, ontstaan er buigende momenten en buigspanningen binnen het materiaal. De mate waarin een materiaal buiging kan weerstaan zonder te bezwijken, wordt de buigsterkte genoemd. Bij het buigen van materialen zoals wapeningsstaal is het belangrijk rekening te houden met de minimale buigstraal om scheurvorming in het staal te voorkomen en spanningsconcentraties in het omliggende beton te vermijden.
Buiging in constructies
Buiging is een veelvoorkomend verschijnsel in diverse bouwconstructies, zoals balken en vloeren, waar belastingen leiden tot buigende momenten. Ook bij funderingen kan buiging optreden als gevolg van belastingen en de eigenschappen van de ondergrond. Bij het ontwerpen van constructies is het cruciaal om de buigsterkte van de gebruikte materialen in acht te nemen om bezwijken te voorkomen. Dit geldt bijvoorbeeld voor beton, waarbij de buigtreksterkte aanzienlijk lager is dan de druksterkte, en wapening wordt toegepast om trekspanningen op te vangen.
Buigen van wapeningsstaal
Bij het verwerken van wapeningsstaal is het buigen een belangrijke handeling. Hierbij wordt vaak gebruik gemaakt van een buigmachine met een buigdoorn die de buigstraal bepaalt. Om scheuren in het staal te voorkomen, is een minimale buigdoorndiameter vereist, die afhankelijk is van de staafdiameter. Eurocode 2 bevat formules voor de minimale buigstraal, rekening houdend met diverse factoren zoals trekkracht in de staaf, betonsterkte en betondekking. Het verschil tussen de theoretische en werkelijke lengte van een gebogen staaf wordt bochtverkorting of buigwinst genoemd.
Vergelijkbare termen
Krommen
Gebruikte bronnen: