Boorkern
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een boorkern is een cilindrisch proefstuk dat door middel van een holle boor wordt verkregen uit een verhard materiaal, zoals beton, metselwerk, asfalt of hout, voor materiaalonderzoek.
Omschrijving
Het nemen van boorkernen, ook wel kernboringen genoemd, is een methode om monsters te verkrijgen voor onderzoek naar de eigenschappen van materialen in bestaande constructies of nieuwbouw. Deze cilindrische monsters worden in een laboratorium geanalyseerd op onder andere druksterkte, samenstelling, dichtheid, en de aanwezigheid van schadelijke stoffen zoals chloriden. Dit is essentieel voor kwaliteitscontrole, schadeanalyses, het bepalen van de restlevensduur van constructies en geotechnisch onderzoek.
Toepassingen en onderzoek
Boorkernen worden in diverse situaties toegepast. Bij beton wordt vaak een kernboring uitgevoerd om de druksterkte te controleren volgens specifieke normen zoals NEN-EN 12504-1 en NEN-EN 12390-3. Ook bij metselwerk en hout worden boorkernen genomen voor onderzoek. Naast druksterkte kan met een boorkern ook de laagopbouw worden bepaald, het chlorideprofiel in kaart worden gebracht, het carbonatatiefront worden vastgesteld, de permeabiliteit worden onderzocht en scheurvorming worden geanalyseerd. In de wegenbouw worden boorkernen gebruikt om de dikte en regelmatigheid van asfaltlagen te controleren.
Werkwijze en aandachtspunten
Het nemen van een boorkern vereist gespecialiseerde apparatuur, zoals een kernboor met diamantsegmenten. Het is belangrijk om de locatie voor het boren zorgvuldig te selecteren en voorafgaand aan de boring de wapening te scannen met bijvoorbeeld een ferroscan of betonradar om schade te voorkomen. Na het boren moet het ontstane gat worden hersteld om de constructie niet te verzwakken. De kwaliteit van de boorkern zelf is cruciaal voor betrouwbare onderzoeksresultaten.
Gebruikte bronnen: