Blootstellingsklassen
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Blootstellingsklassen, ook wel milieuklassen of omgevingsklassen genoemd, geven de omstandigheden weer waaraan een bouwkundige constructie, met name van beton, tijdens het gebruik wordt blootgesteld, en zijn bepalend voor de duurzaamheidseisen.
Omschrijving
De indeling in blootstellingsklassen is gebaseerd op de risico's op aantasting van het bouwmateriaal of de wapening, zoals door carbonatatie, chloriden (inclusief dooizouten en zeewater) en vorst/dooiwisselingen, of agressieve chemicaliën. Voor een enkel constructieonderdeel kunnen meerdere blootstellingsklassen van toepassing zijn. Deze klassen helpen bij de keuze van geschikte materialen en het ontwerp van de constructie om de levensduur en veiligheid te waarborgen. Voor beton zijn in de NEN-EN 206 en NBN EN 206-1 normen in totaal 18 milieuklassen gedefinieerd, onderverdeeld in 6 hoofdklassen.
Toepassing bij beton
Voor betonconstructies zijn blootstellingsklassen cruciaal voor het bepalen van de benodigde kwaliteit en samenstelling van het beton. De NEN-EN 206 en NBN EN 206-1 normen specificeren verschillende milieuklassen (XC, XD, XS, XF, XA) gebaseerd op het type aantasting (carbonatatie, chloriden, vorst/dooi, chemische aantasting). Per klasse gelden specifieke eisen aan onder andere de water-cementfactor en het cementgehalte om de weerstand tegen de betreffende aantasting te garanderen. Een constructie die bijvoorbeeld wordt blootgesteld aan dooizouten, valt onder een andere klasse (bv. XF4) dan een constructie binnen een gebouw met lage luchtvochtigheid (XC1).
Toepassing bij baksteen
Ook bij baksteen wordt gewerkt met blootstellingsklassen, specifiek gericht op vorstbestandheid. Volgens de Europese norm EN 771-1 worden bakstenen ingedeeld in drie blootstellingsklassen voor klimatologische omstandigheden: F0 (Passief), F1 (Gematigd), en F2 (Streng). Deze indeling bepaalt waar de baksteen toegepast mag worden, met name voor buitenmetselwerk dat blootgesteld wordt aan vorst.
Gebruikte bronnen: