Benedenverdieping
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De benedenverdieping, ook bekend als begane grond, is de bouwlaag van een gebouw die zich op of nabij het maaiveld (straatniveau) bevindt.
Omschrijving
De benedenverdieping vormt de onderste woon- of werklaag van een gebouw en is doorgaans direct toegankelijk vanaf buiten, veelal via de hoofdingang. In woningen bevinden zich hier vaak de entree, hal, woonkamer en keuken. Bij andere gebouwtypen kunnen hier bijvoorbeeld lobby's, gangen, trappenhuizen of commerciële ruimtes zoals winkels of kantoren zijn gevestigd. De vloer van de benedenverdieping, de begane grondvloer, is een vrijdragende constructie die de belasting van de ruimte en eventueel bovenliggende verdiepingen afvoert naar de fundering. Deze vloer moet voldoen aan bouwfysische eisen zoals isolatie tegen warmte en geluid, en bescherming bieden tegen vocht vanuit de ondergrond of een eventuele kruipruimte. Hoewel de benedenverdieping meestal op maaiveldniveau ligt, kan deze in sommige gevallen ook gedeeltelijk onder het maaiveld gelegen zijn, bijvoorbeeld bij souterrains.
Synoniemen
Naast benedenverdieping wordt deze bouwlaag ook vaak aangeduid als begane grond of parterre. In België is 'gelijkvloers' een gangbaar synoniem.
Begane grondvloer
De begane grondvloer is de constructie die de scheiding vormt tussen de begane grond en de kruipruimte of fundering. Deze vloer draagt de belasting van de begane grond en leidt deze af naar de fundering. Belangrijke aspecten zijn thermische isolatie, geluidwering en het weren van vocht. Veelvoorkomende typen begane grondvloeren in de woningbouw zijn de ribcassettevloer, kanaalplaatvloer, combinatievloer en op zand gestorte vloer.
Vergelijkbare termen
Begane grond
Gebruikte bronnen: